Ayrılığın getirdiği acı mıdır, hüsran mıdır, yoksa şehevi duygu mudur bilemiyorum ama ben, eski eşimi rüyalarımda görüyorum.
Evlenmek istiyorum fakat güzel ahlak yanında, yüz güzelliği de arıyorum. Akrabalarım bana; güzellik önemli değil, içi ve ahlakı güzel olsun diyorlar.
Evlenmek, cihat etmek, eşime saliha bir eş olmak, salih/saliha evlatlar yetiştirmek istiyorum ama eksiğim, utanıyorum. Biriyle görüştürmek istiyorlar beni,
Evimizin kira borcu 5 aydır ödenmiyor, yiyeceklerimizi babam karşılıyor, giyecekleri akrabalar, kömürümüz kalmadı, kayınvalidem göndermiş. Artık sabır taşı çatladı. Bugün yine işe gitmedi.
Çocuğumuzun olmaması mı, yalnız başıma olmam mı bilmiyorum ama çok bunalıma girdim hocam, sürekli ağlıyorum. Aileme de üzülmesinler diye anlatmak istemiyorum.
Aile içi fedakarlıktan bahsettik, her şey çok güzelken bir gün, "sen beni çok düşünüyorsun, ben hazır değilim" dedi ve yazmadı bir daha, "zamana bırakalım" dedi.
Bir an önce yani okulu hemen erken bitirip askere gidip bir an önce düğünü mü yapmalıyım, nişanlımı bekletmeye hakkım var mı? Bayanlar bu konularda çok daha duygusal oluyor.
Nişanlımın önceden kötü alışkanlıkları ve huyları vardı, şu an öyle bir durum yok fakat eskisi gibi olmasından korkuyorum.
Eşim, dönüş yapmadan evvel İngilizce öğrenmek istiyor.Tabi bunun içinde tahmin edeceğiniz üzere gayrimüslimlerin işlettiği ve karma eğitim verilen bir okulda/ sınıfta eğitim alması gerekiyor.
Babamın geçmiş hatalarından dolayı banka kredileri, içki ve kumar borçları var. Bizden ayrı yaşamakta ve annemle boşandılar.