Allah nasip ederse bebeğimiz olsun istiyoruz fakat biz daha kendi düzenimizi kuramadık; beyim başımda değil, aynı zamanda bu hamilelik döneminde hastane işleri olacak.
Kendisi en son beni aradığında bir hafta önce dedi ki 'biz problemimizi çözemiyoruz, evine dön çocuğumuz olsun o bizi birbirimize bağlar ve her şey biter.
Evliliğin başından beri eşimin birçok yalanını yakaladım, çoğu zaman onu utandırmamak için bir şey söylemedim, bazen dayanamayıp sordum ve sorunu çözmeye çalıştım.
Çok hevesli, hatta kendi kendine Kur’an-ı sesli sesli okuma denemeleri yapıp bana, 'Anneciğim, Allah (c.c.) benim sesimi böyle güzel Kur’an okumak için yaratmış değil mi?' diyor.
Fakat, son zamanlarda artan bir şekilde tüm sıkıntılarımı ve neşemi paylaşacak karşı cinsten birine ihtiyaç duyuyorum. Ama ben şu an kendimi evliliğe hazır hissetmiyorum ve bu duygunun da beni yanlışa sürüklemesinden çok korkuyorum.
Hem annemde hem de babamda aşırı derecede Alicilik var. Şükür bizi hemen hesaba çekmeyen Allah’a olsun ki maalesef; ‘‘Ali de Allah değil mi bizi doyuran odur’’ diyorlar. Ve ben kahroluyorum...
Okulumun bitmesine 3 buçuk ay gibi kısa bir zaman kaldı. Hocam benden üç yaş büyük olan asistan bir doktora gönlüm ısındı. İlk defa bir insanın eşim olabileceğini evlenebileceğimi düşündüm. İlk defa bir insan için böyle ciddi şeyler düşünebiliyorum.
Sayın hocam, ben 7 yıllık evliydim ama 4 yıldır ayrıyım. Eşim boşanmak istiyor benden, talak vermemi istiyor. Ben kabul etmedim. İki çocuğum var, onları 4 yıldır göremiyorum.
Hocam, benim derdim kıskançlık! Buna engel olamıyorum ve hem kendime hem çevreme zarar veriyorum. Eşimi, kayınvalidemi, eltimi, görümcemi, annemi, kardeşimi kıskanıyorum.