Benim erkek kardeşim yaklaşık 5 yıldan beri bir kızla beraber ve maalesef nikahsız birliktelikleri de var. Kızın annesi de etrafta pek iyi ün yapmış biri değil.
Felçli bir annem var ve ona bakan bir ablam, benim onlarla görüşmem ve destek olmam onları mutlu ediyor. Eşim, aile çevresinde gördüğü şeylerden hareketle annemlere yakın oturmamızı istemiyor.
Özetle Annem, teyzem bile konusu geçtiğinde ‘devlette değilsin, düşük maaşın var’ deyip kız vermezler sana dedikten sonra yalnız başıma kalıyorum.
Eşim, cemaatlerde özel ilmi eğitime (bazı konularda haklı olarak) karşı. Ama buna rağmen yıllardır bir şekilde gidiyorum ilmi eğitime (cemaate). Eşim sonunda, “git ama çocuklar eve gelmeden evde ol” dedi.
Hocam, ben şu anda hafızlık yapıyorum. Neredeyse yarıya kadar geldim. Şu an çok iyi bir talip çıktı. Özelikle dini yönden bu zamanda zor bulunan gençlerden.
Biz evlilik için bir adım attık her şey uygun görünüyor. Aileler de istiyor fakat cemaatlerimiz farklı! Ve ben bundan çok tedirgin oluyorum.
Aileme 2 yıldır yardım ediyorum ama evlenmek gibi de bir isteğim var. Bu borçlar olmasa en kısa zamanda evleneceğim. Önceliğimin ne olması lazım?