SORU: Ben 13 senelik evliyim. Eşimle üniversite yıllarında tanıştık ve evlendik. İsteyerek yaptığım bir evlilikti ama evliliğimin 6. ayında eşimin çok fazla yalan konuşan biri olduğunu fark ettim, bu alışkanlığından kurtulması için de çok çaba sarf ettim. Eşimin yalanlarının hastalık derecesinde olduğunu düşünmeye başladım ve eşimle psikolojik destek aldık. 13 sene içinde bir çok defa boşanma noktasına geldiğimiz dönemlerimiz oldu ama Rabbim müsaade etmedi, evliliğimiz devam etti. Saygıdeğer hocam benim sorum şu; ben eşimle aynı ortamda olmadığım zaman kendimi daha rahat hissediyorum. Gün içinde telefonla konuşmalarımız da oluyor, bu görüşmelerde hiçbir sıkıntım yok ama eşim eve gelince sanki evime bir yabancı erkek gelmiş gibi agresif oluyorum, onu gördüğümde her hareketi sanki beni rahatsız ediyor ve hocam eşimle cinsi münasebette bulunmak benim için bir işkence gibi oluyor, bir türlü bu durumun üstesinden gelemiyoruz. Eşimden ayrı kaldığımda sorun yok, memlekete gidip kaldığımda her gün arıyoruz birbirimizi, özlediğimi de hissediyorum ama döndüğümde, karşımda gördüğümde sanki farklı bir hal oluyor bende. İçimdeki sevgi birden öfkeye dönüşüyor. Bunun nedenini ve ne yapmam gerektiğin bana söyler misiniz?

CEVAP: Selamünaleyküm. Böyle bir sorun için psikriyatriye görünmeniz gerekebilir. Bunun fıkıh boyutu yoktur.