SORU: Biz yaklaşık iki yıldır evliyiz. Yaşımız 29. Şu an çok büyük problemler içindeyiz. Ben bunların sebebinin yaptığımız hatalar ve işlediğimiz günahlardan kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Size danışmak istedim. Biz Allah’ın emir ve yasaklarının hepsini bildiğimiz halde tanıştığımızdan itibaren kendimizi hep durdurmaya çalıştıysak da tutamadık. Günahlara bulaştık. Dilimiz farklı eylemlerimiz farklı oldu. 6 ay sonra nişanlandık. Nişandan 3 ay sonra bizim günahlarımıza kılıf bulma niyetimiz olduğu için ailelerimizin haberi dahilinde imam nikahımızı kıydırdık. Arkadaşlarımız da bunu biliyordu, saklı değildi. Yalnız biz bu “kılıfı” edindikten sonra işi daha da ilerlettik ve ailelerimizin haberi olmadan aynı evde yaşamaya başlayıp, beraber olduk. Sonrasında ben çok büyük psikolojik bunalımlar geçirmeye başladım, intihar etmeyi düşünmeye kadar gitti bu durum. Bir erkek olarak bu delirmiş halimi gören eşim beni istememeye başladı. Resmi nikahımız da bir sene sonra oldu. Biz bu zamana kadar çok büyük kavgalar, sinir krizleri, rezillikler yaşadık, ama nasip oldu evlendik. Ben kendimi evlendikten bir sene geçinceye kadar toparlayamadım. Aynı psikolojik rahatsızlıklarım devam etti. Bu süreçte eşim bana hiç yardımcı olmadı ve biz bu halimizin Allah’ın gazabını üstümüze çektiğimizden olduğunu anlayamadık. Eşim evlendikten sonra daha bir sene dolmadan, kendi camiasında ünlü, söz sahibi bir insan olmasına rağmen, liseden yeni mezun olmuş bir kızla görüşmeye başlamış ve evli olduğunu söylememiş. Kızla 5-6 ay görüşmüş. Ben fark ettiğim zaman bitirmek zorunda kaldı, ama ne benden özür diledi ne de bi hamlede bulundu. Ben kızı öğrendiğim ve kocam da ilişkisini bitirmek zorunda kaldığından beri benimle konuşmuyor ve tek derdi benden boşanmak. Temmuz ayında eşimin bana küslüğünün 1. senesi dolmuş olacak. Ben yanlış yaptığımızın ve günahlarımız sebebiyle bu işin bu hale geldiğinin farkında olduğumdan tövbeler ediyorum. Rabbim bana acıdı beni o psikolojik sorunlardan kurtardı, şu an gayet iyiyim ama bu sefer de eşim çıldırdı. Bana sebep söylemiyor ama ayrılacağım diyor başka bir şey demiyor. Ben sabrediyorum düzelecek sonunda Allah’a sığınacak, bir kapı açılacak diye bekliyorum. Ama hiç bir düzelme olmuyor ya da ben göremiyorum. Ne yapmalıyım? Ne yapmalıyız? Ortada hiç bir şey yokken şeytana uymamız yüzünden kendimizi düşürdüğümüz pislik çukurundan çıkamadık diye boşanalım mı? Bana bir akıl verir misiniz hocam…..
CEVAP: Selamünaleyküm. Öncelikle geçmişi irdelemeyi bırakın. Tevbe ve istiğfar ile girdiğiniz yol güzeldir. Tevbenizi koruyun, benzer hatalardan uzak kalın. İbadetlerinizi aksatmayın. Çok dua edin. eşinizle olan son durum için de, hiçbir şeyin ebedî olmadığını bilin. Evliliğinizin sürmesi için gayretkâr olun, sizden yana bir ihmal olmasın. Sıkıntı olursa da hayat ondan ibaret değil diye bilin. Sabır ve sebat ile yolunuza devam edersiniz.