SORU: Selamünaleyküm. Hocam, evvela şunu belirtmeliyim ki emin olun cevabınız bana yol gösterecek. 24 yaşında bir mü’mineyim. Allah’a şükür bugüne kadar namus ve iffetimle yaşam sürdürdüm. Allah c.c. nasibi ile görücüler gelip gidiyor ancak ben, bir türlü evet diyemiyorum. Ailem “neden?” diye sorguluyor. Nedeni; Allah’ın hiç görmediğim birinin sevgisini yüreğime  koymuş olması. Bin yıl kalsam, duygularımı dile getirmem o kişiye. Ayıplamayın ne olur, 3 yıldır yüreğimdekini Allah’tan başka kimse bilmiyordu, ilk defa sizinle paylaşıyorum. Paylaşmamın tek nedeni de, başkasının duygularıyla oynamak isteyişimdir. Sorum şu; gönlümde biri varken, aklıma başka birini sokmaya çalışmam ne denli doğru bir iş? Yani evet desem, günah olur mu? Beden ve ruh bu yükü kaldırır mı? Ailem için evet mi demeli, yoksa unutmadan razı olmamalı mı evliliğe? Cevap için Allah razı olsun.
CEVAP: Selamünaleyküm. Evlilik, gönülle beraber olmalıdır. Ya silin ve yenisini yazın ya da yenisini yok sayın. Hatır için evlilik olmaz.