SORU:  Ben, ailemden misafire ikram etmenin önemini öğrendim. Elimden geldiğince ikram etmeyi, yedirmeyi, içirmeyi alışkanlık edindim. Bu konuda eve gelene karşı ya da misafirliğe giderken imkanım el verdikçe elim boş gitmemeyi alışkanlık edindim.

 
Eşim ise uzun yıllar misafirden uzak kalmış ve karakter gereği bana göre daha tutumlu. Misafir geleceği zaman çok fazla bir çeşit yapmamı istemiyor.Sünnet ölçüsünde olmasını istiyor. Çok fazla yemenin iyi bir şey olmadığını belirtiyor.

Bunlar, hayatımızda ölçü edinmemiz gereken güzel düşünceler ama ben bu tarz tutumlara alışkın değilim. Savurgan olmayan ama bir o kadar da misafire, eşe dosta karşı cömert olmayı seven bir insanım. Böyle bir tutum karşısında moralim bozuluyor. Ve bu moral bozukluğu beni, eşime karşı olumsuz düşüncelere sevk ediyor. Ne yapmam lazım?
CEVAP: Bir kere, ikram konusunu eşinizle aranızdaki muhabbetten daha değerli bulmanız yanlış olur. Muhabbetiniz en büyük ikram konusu olsun. İkinci olarak da kimsenin kimsenin ikramına muhtaç olmadığı bir zamanda yaşıyoruz. İnsanlar daha fazla birbirlerinin ne diyeceğini önemseyerek bunu yaptıkları ne yazık ki yaygın bir tutumdur. Orta yolu bulun ve asla bunu tartışma konusu yaparak şeytana malzeme vermeyin.