SORU: Selamünaleyküm. Hocam, benim sıkıntım eşimle, ben 26, eşim ise 24 yaşında. 2 yaşını doldurmuş bir kızımız var. Rabbim nasip ederse ondan hayırlı evlatlar istiyoruz daha. Ben yapı itibariyle çabuk sinirlenen bir insanım, eşim de tam tersi, gayet rahat bir yapıdadır; neşelidir, hiçbir şeyi kendine dert edinmez, kafasına takmaz. Ben de tam tersi olduğum için sıkıntılar burada başlıyor. Aslında sizi ve kitaplarınızı takip etmeye başladıktan sonra birazcık da olsa değişmeler oldu eşime karşı ama benim takıldığım nokta ve bana en büyük sıkıntı olan eşimin bir aile reisi, bir koca, bir baba olgunluğunda bulunamaması. Daha doğrusu bir olgunluk göremiyorum onda, benden bir adım önde olsun istiyorum her konuda ama bu şekilde değil hocam. Daha önce konuşarak defalarca söyledim ama hiçbir değişiklik olmadı. Ben ona hissettirmeden ona karşı nasıl davranayım da kendinde bi’ olgunluk hissetsin? İnanın sanki evin reisi benmişim gibi hissetmekten artık yoruldum.

CEVAP: Aleykümselam. Sizin ona bakışınız peşin fikirli olabilir. Bu durumda siz kendinizi dizginlemelisiniz. Ya da eşinizin olgunlaşma süreci geç gelişmektedir. Sabretmeniz gerekir. Öyle veya böyle eşinizi, bir ders halkasına, sosyal faaliyete yönlendirmelisiniz. Ancak o şekilde kimlik sahibi olmayı hareketlendirirsiniz. Allah yardımcınız olsun. Unutmayın, tek çareniz sabırdır.