6 yıldır bu ızdırapla yaşamaya çalışıyorum. Sabahtan akşama kadar bu konu beynimi kemiriyor, yapmam gereken işlere bile konsantre olamıyorum. Günümü yaşayamıyorum, yaşayan ölü gibiyim, depresif ve kaygılıyım.
O, üniversite okuyor ama ailesinin yanına bile ayda bir ancak gidiyor. Aynı şehirde olmasına rağmen İslami bir cemaatte çok yoğun olarak çalışıyor. 'Ne kadar para verseler bu işi bırakmam! Sen de benden bunu beklemediğin için varsın.' diyor.
Herkesin kavuşacağı bir vuslatı var,
Kimininki yakın, kimininki uzak.
Her başlangıcın bir bitişi var,
Her sabah doğan güneş akşama batar