SORU: Selamünaleyküm hocam. Eşim ve ben üniversite öğrencisiyiz. Okurken birbirimizi sevdik ve harama düşme korkusuyla evlilik kararı aldık ve ailelerimiz bize destek oldu elhamdülillah evlendik. Eşimin ailesiyle yaşıyoruz. Eşimin iki kardeşi daha var. Biri ergenlik çağında erkek. Bu yüzden bizim için iki katlı bir ev tuttular. Üst katı bize verdiler mahrem hayatım tamamıyla ayrı. Ama ortak kullandığımız yerler de var mutfak, oturma odası gibi. Asıl konuya geleyim. Hocam üniversite son sınıftayız ve eşim okul bittiğinde çocuk sahibi olmak istediğini söyledi. Ama ben istemiyorum. İstememe sebebim rızık endişesi değil; kendi evimize çıktığımızda eşimin belli bir işi olduğunda, yani düzenimiz kurulduğunda, istiyorum. Bu halimiz geçici bir durum, eşim henüz diplomasını bile almadı. Eşimin ailesi de torun istiyor bize yük değil diyor ama ben psikolojik olarak kendimi kötü hissediyorum. Bide çadır da bile çocuk büyütenler var, benim küçük de olsa başımı sokabileceğim bir evim var da diyorum. Bu durumu eşimle konuştum. Bir işi olduğunda düzenli bir hayatımız olduğunda çocuğumuz olursa kendimi daha hazır hissedeceğimi söyledim. Ve beni anlayışla karşıladı. Çocuğu ertelemeyi gönül rızasıyla kabul etti. Ama ben yine de vicdanen çok rahatsızım. Yaptığım doğru mu hocam? Eşim ve benim maddi olarak bir şeyimiz yok. Az bir kazancımız dahi olsa kendi düzenimizi kurduğumuzda çocuk istiyorum ve korunuyoruz. Bu durum caiz midir? Şimdiden teşekkür ederim hocam, Allah razı olsun. Yar ve yardımcınız olsun.
CEVAP: Selamünaleyküm.
Bu dünyada düzen yoktur, en düzenli hâli bile geçicidir. Bir de siz ne kadar geç doğurursanız o kadar zor büyüteceksiniz. Vaktinde doğurun, annelik zevkini iliklerinize kadar yaşayın. Bir gün önce de olsa, anne olmaktan büyük bir zevk var mıdır bir kadın için? Bile bile zevkinizi, Allah’ın size ihsan buyurduğu dünyanın en tatlı nimetini nasıl geciktirirsiniz?