SORU: Hocam, ben Konya’da oturuyorum. İmam Hatip Lisesi ve İlahiyat Fakültesi mezunuyum. Bana iki ay önce Antepli bir aile talip oldu. Biz de ailelerin bilgisi dahilinde konuştuk, tanışmaya çalıştık. Aile içi fedakarlıktan bahsettik, her şey çok güzelken bir gün, “sen beni çok düşünüyorsun, ben hazır değilim” dedi ve yazmadı bir daha, “zamana bırakalım” dedi. Günlerdir ağlıyorum, perişan oldum; annem hastalanmamdan korkuyor. İnancım sağlam, namazlarım devamlı ama iyi olamıyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim? Eğer ki kaderim oysa bir şey yapmama gerek yok mu? Ne olur yardımcı olun bana…
CEVAP:Selamünaleyküm. Hanımefendi, doğrusu anlayamıyorum sizi ve sizin gibi düşünen kadınları! Siz nasıl üniversite mezunusunuz? Bir insanın peşinden ağlanır mı bu kadar, ölüm mü var ardında. İki saat içinde nasıl kaynadınız o insana bu denli, yoksa annenizden mi bıktınız, hayat sizin gözünüzde bu kadar ucuz mu, doğrusu anlayamıyorum. Size tavır koyanın numarasını da telefonunuzdan silip neden daha ağırı ile karşılık vermediniz? Olmaz böyle olmaz! Biz iman ehliyiz, fani bir hayat ve o hayatın içinde fani bir iş için kendimizi heder etmeyiz. Bu tavrınıza gayet esefle baktım. Umarım kendinize gelirsiniz ve orijinal bir tavır sergilersiniz. Bana kendinize geldiğinize ve kimseye feda edilemeyecek bir hayat yaşamaya başladığınıza dair bilgi verin de rahat edeyim. Mü’min kızlar adına çok üzülüyorum.