Hocam, arka arkaya iki tane çocuğum oldu ama çevremdeki insanların sözleri ve rencide edici konuşmaları karşısında ne konuşacağımı bilmiyorum. Adeta beni suçluyorlar! Bunun Allah’ın takdiri olduğunu anlatamıyorum onlara.
Ben küçükken anne-babama çok saygısızlık yapardım. Ama bunları bilmeden yapardım, özellikle ergenlik dönemimde. Buna karşılık, babam öğüt verirdi ama annem, ‘bu yaptıklarının hepsini sen de çekeceksin’ diyerek geleceğe ümitsiz bakmama neden olmuştu.
Ben, özel harekat polisliği için başvuru yaptım. Ama ne anamın ne de babamın rızası yok. Yine de bu işin vatan görevi olması hasebiyle Allah’ın rızasına yaklaştıracağını düşündüğümden polis olmakta kararlıyım .
Fakat, son zamanlarda artan bir şekilde tüm sıkıntılarımı ve neşemi paylaşacak karşı cinsten birine ihtiyaç duyuyorum. Ama ben şu an kendimi evliliğe hazır hissetmiyorum ve bu duygunun da beni yanlışa sürüklemesinden çok korkuyorum.
Evimde eski ama sağlam mobilyalarım var ama nişanlım yeni mobilya/mutfak gibi şeyler istiyor. Eskileri çöpe atmak istiyor. Bu israfa geçer mi hocam?
Küçük kız kardeşim, sosyal medyada fotoğraflarını paylaşıyor. Uyarıyorum, dinlemiyor; ‘sanane’ diyor. Anne-babamın da haberleri var ama bu konulara pek dikkat etmiyorlar. Kız kardeşimi dövesim geliyor, kendimi zor tutuyorum!
[youtube youtubeurl=”7SqzxwNi1do” ][/youtube]