6 yıldır bu ızdırapla yaşamaya çalışıyorum. Sabahtan akşama kadar bu konu beynimi kemiriyor, yapmam gereken işlere bile konsantre olamıyorum. Günümü yaşayamıyorum, yaşayan ölü gibiyim, depresif ve kaygılıyım.
O, üniversite okuyor ama ailesinin yanına bile ayda bir ancak gidiyor. Aynı şehirde olmasına rağmen İslami bir cemaatte çok yoğun olarak çalışıyor. 'Ne kadar para verseler bu işi bırakmam! Sen de benden bunu beklemediğin için varsın.' diyor.
Herkesin kavuşacağı bir vuslatı var,
Kimininki yakın, kimininki uzak.
Her başlangıcın bir bitişi var,
Her sabah doğan güneş akşama batar
Mutluluğu o kadar küçümsüyoruz ki; sanki hiç mutlu olmamış, daha düne kadar gülen yüzler bizim değilmiş gibi davranıyoruz... Keşke acılarımızı da küçümsemeyi bilebilsek.
Babam küçüklüğümden beri beni sevmez ve babalık adına hiç bir şey yapmadı ve benden hep nefret etti. Sebebi ise onaylamadığım ve bu nedenle karşı geldiğim bazı düşünceleri
Şu an gündemde olan ve devlet destekli olan “çeyiz hesabı” açmanın bir sakıncası var mıdır? Bu hesabı katılım bankası veya diğer bankalarda açmak fark eder mi?
Hilafet sancağı süsler Arş'ı
Bugün mutluluk her kulun hakkı
Edâ eder iken şükür namazını
Anlım secdede şehid olsam...
Çok sıkıntılı bir durumdayım, ne yapacağımı bilmiyorum... Size sorum şu: kızımın evlenmek istediği birisi var ama kendisi daha öğrenci, iki sene de okulu var.
Yani üvey dayısı oluyor galiba ya da başka deyişle aldığı ikinci hanımın çocuğuyla kendi öz torununu nikahlayabilir mi?