SORU:Selamünaleyküm hocam. Ben sekiz aylık evli bir hanımım. Allah izin verirse bir bebek bekliyoruz eşimle şimdi. Henüz 1.5 aylık. Eşimle bir tanıdık aracılığıyla, evlilik görüşmesi yaparak evlendik. Ben mimarım, çalışıyorum. Eşim de bir hayır kurumunda maaşlı olarak çalışıyor. Bu meslek farklılığı yüzünden ailem eşimle evliliğime karşı çıktı ama eşim abdestinde namazında düzgün bir insan olduğu için seçmiştim ben onu. Ailemi buna ikna ettim ve evlendik. Maalesef ki eşimin ailesi ile benim ailem hep bu evliliğe giden yolda çatıştılar. Dolayısıyla da bu bizim ilişkimize çok yansıdı. Hep ağlayarak geçirdim nişanlılık dönemimi. Ve aileler yüzünden oluşan uyuşmazlık evliliğimize de yansıdı. Kimi zaman bu yüzden tartışmalarımız da oldu. Ben eşimden memnunum. Kötü bir insan değil . Ancak annemin kızgınlığı dinmek bilmiyor. Her şeyde onu suçluyor. Ben eşimi savunduğum zaman da bana kırılıp küsüyor. Benim de eşime ve ailesine kızdığım şeyler var, kusurlu bulduğum yönler var, ama ben bunları unutup mutlu olmak istiyorum. Ancak çok arada kalıyorum. Annemin kızgınlığını ve öfkesini nasıl dindirebilirim bilmiyorum. Ben acaba annem haklı mı, biz sanırım birbirimize göre değiliz, boşanmalı mıyız acaba diye düşünürken , Rabbim hiç planlanmamışken bir bebek haberi verdi bize. Bu fikrimden vazgeçtim ben de. Çünkü eşim de bebek haberini aldıktan sonra daha hassas, daha ince davranmaya başladı. Beni üzmemek için çok gayret gösteriyor. Ama anneme göre eşim beceriksiz, beni kullanan, beni hak etmeyen bir insan. Görmeye dahi bazen tahammül edemediğini düşünüyorum. Boşanan bir arkadaşım hakkında üzüldüğümü söylediğimde annem, ”iyi olmuş kurtulmuş en azından” dedi geçen gün. Buradan da çıkardım ki; annem benim de boşanmamı istiyor. Tamam, ben eşimle dört dörtlük bir anlaşma içinde değilim, ama bakıyorum kimse öyle değil. Biz birbirimizden önce hiçbir ilişkisi olmamış, müslümanca yaşamaya gayret göstermiş insanlarız. Ben evlenmek  için bundan gayrisini istemedim Rabbimden. Hamd olsun, Rabbim gönlümüze muhabbeti de düşürdü. Ama annem yüzünden ne yapacağımı bilmiyorum. Annem babam benim hayatımda yardımlarını hala hiç esirgemeyen, çok fedakar insanlar. Ailemden ötürü Rabbime şükrediyorum ama bir uyuşmazlık var ki, bu içimi kemiriyor, çıkacak yol bulamıyorum.

CEVAP:Aleykümselam. Annenizin yaptığı makul değildir. Eşinizin bilinen bir kötülüğü yoksa siz, eşinizden yana tavır almalısınız. Annenizi ve babanızı da üzmemeniz gerekir. Onların ithamlarını yok sayın. Zamanla unuturlar. ‘Dul kadın’ olmayı size uygun görebilecek bir anne, dengeli değildir. Siz, hatalı bir söz kullanmayın, onlar ne derse desin. Eşiniz ve bebeğiniz size yeter.