SORU: İyi günler hocam neredeyse 1 buçuk yıldır evliyim 9 aylık bir kız çocuğum var. Buna rağmen evlilikten soğudum. Eşim amcamın kızıyla babamın “bir gör” öyle karar verirsin demesiyle evlenmiş bulundum. Zamana güvensizlik nedeniyle aileme güvendim ancak şu an evliliğime vesile olan ailemle hem benim aram hem eşim ve ailesinin arası bozuk. Nedeni de ben değilim. Oldukça sakin bir yaradılışıma rağmen eşim hırçınlaştıkça hırçınlaştı. Öğüt alacak kimsem de yok. Eşim ilgi isterken dahi bana hakaret yoluyla bunu anlatıyor. Dinlemesini bilmiyor Ailemi kötülüyor oysa eskilerin sözüne uymayarak ona baskı ve korku vermeyerek sevgi ilgi ve Allahın emaneti gibi titreyerek yanaştım. Ama çok sabırsız ilgisizsin diyor. İçkim kumarın kahvem yok 8-5 memurum ve hep evdeyim. Ancak sonunda sabredemedim. Ettiğimiz hakaretlerin bunlardan daha fazla günaha soktuğundan eminim. 30 Yaşına kadar kadın fıtratına yaklaşmadım bilseydim bekâr ölmeyi yeğlerdim. Bana bir çıkış gösterin hocam. Çıkan tartışmalardan dolayı annem ağır bir rahatsızlık geçirdi. Tartışmanın içinde ben yokum ama suçsuzluk duyuyorum. Annem eşimi sevmiyor soğuk davranıyor eşim hazmedemiyor, evliliğime sebep olan babam beni eşimi eğitmemekle suçluyor. Ben 30 küsür yaşında adamım tek isteğim huzur ve mutlu bir yuva evlendiğim insanın (23 yaşında ) cahilliğinden hatalarından ben sorumlu muyum, uyarmalarıma karşın?

CEVAP: Selamünaleyküm. Her iki aile büyüklerinin bulunduğu bir meclis kurun, bu konuyu enine boyuna orada tartışın. Mecliste eşiniz de bulunsun. Meclisin kararına göre uygulama yapın