SORU: Selamünaleyküm Nureddin hocam. Ben yıllardır annemle yaşıyorum. Babam, ben küçük yaştayken vefat etti. Üniversite okuyorum aynı zamanda. Annemle aramızda ciddi anlaşmazlıklar var. Bu anlaşmazlıkların hepsi hizmet alanında. Annem taassup derecesinde bir tasavvuf ehli. Onun, benden istediği yalnızca okuluma gidip derslerimle ilgilenmem. Ben ise gençliğimi hizmete adamış biri olarak geçirmek istiyorum. Fakat hep kısıtlanıyorum. Babam olmadığı için annem aynı zamanda babalık görevini üstlendi ve bu bana karşı anne şefkati yerine disiplin ve baskı uygulamasına dönüştü. Tek amacım rahat bir şekilde O’nun yolunda koşturmak. Fakat hep annemden gizli bir şekilde derneklere, yardımlara, kermeslere gidiyorum. Ben yalnızca Allah için koşturunca mutlu oluyorum. Lakin annemin kısıtlaması beni aşırı derecede mutsuz ediyor. Depresyonu kendime yakıştıramadığım için hep toparlamaya çalışıyorum kendimi. Önümde çıkar yol olarak evlilik gözüküyor. Lakin yıllardır dua etmeme rağmen karşıma hizmet ehli birisi çıkmadı ki gerçekten dünyevi hiçbir şeyde duada bulunmamıştım. Bu beni ayrıca sıkıntıya soktu. Hem evde rahat değilim, istediğim gibi O’nun yolunda vakitlerimi harcayamıyorum hem de onca dualarıma rağmen kimse karşıma çıkmıyor. Size sormak istediğim şey ise; annemin hizmet konusunda beni engellemesinden rahatsız olmamalı mıyım? Kendimi çok huzursuz hissediyorum, bizi bekleyen onlarca yardıma el uzatamadığım için. Evlilik hususunda yapacağım tek şey, yalnızca tevekkül ederek beklemek mi? Allah sizden razı olsun hocam. Hayırlı günler.

 CEVAP:  Selamünaleyküm. Asla anneni aşmamalısın. Evlenme hususunda araştırmaya devam etmelisin. Ve sabretmelisin.