SORU: Ben üniversite öğrencisiyim. En büyük çocuğum ve dört tane daha kız kardeşim var. Ailem biraz taklidi iman cinsinden dindarlar. Aile yaşantımız biraz karışık. Aslında köyde amcamlarla beraber kalıyorduk. Kalabalık bir aileydik hep. Ben liseye başlayınca ailem merkezde ev kiraladılar ve amca çocuklarından da okuyacak olanlarla beraber taşındık. Annem babam ve altı öğrenci var şu anda evde. Ben de iman ve diğer konularda işte sizlerin de yardımıyla kendimi yetiştirmeye çalışıyorum. Yaşam tarzı olarak madden de manen de ailem kafamdaki aile profilini oluşturmuyor. Sanırım bunun etkisindendir kendime o kafamdaki profili çizebileceğim bir aday arar oldum ve birisi çıktı karşıma. Hocam kendisine bu düşüncelerimi anlattım ama o başka birisi var dedi. Ne yalan söyleyeyim hocam kıskanır oldum o kızı. Şimdi hocam tüm ümidimi kaybetmek üzereyim. Kişilik olarak, insan olarak, ahlak olarak o tam hayalimdeki kişiydi. Ben bu kişiyi unutamıyorum. Başka birisi asla olmaz diyorum. Hayattan soğumaya başladım. Nasip değilmiş demek istiyorum ama söyleyemiyorum. Sanki bir gün gelecekmiş beni anlayacakmış samimiyetime inanacakmış gibi hep bir umut var içimde. Hocam bu şeytani bir vesvese mi yoksa? Anlayamıyorum… Şimdi benim bu durum karşısında yapabileceğim en doğru şey nedir hocam?

 CEVAP: Selamünaleyküm. Yaşınız gereği bu normaldir ama kendinizi salmanız normal değildir. Bir erkek veya kadın mü’min kendini bu kadar ucuza salmaz. Kendinize gelin, toparlanın. Hayatı daha ciddi görün. Boş vaktiniz olmasın. Camiye gidin namaz kılın. Kur’an okuyun. Şeytan sizi avucunun içine almış süründürüyor.